KIZILCA KIYAMET

Deniz köpürmüþ yine egeden
Yakamoz kan kusuyordu gök yüzünden
kýzýlca kýyamet kopmuþ sýð sularýn yelinden
dalgalarla birlikte nadide inciler birer birer serpilmiþ kumsala


Sadece denizler deðil
Yüreklerimiz’in yelpazelerinde de
kýzýlca kýyametler koptu sessiz çýðlýklarýn zulmünden


Yer yüzündeki her Anne’nin baðrýný
bir alev topu misali yangýn yerine çevirdi
cansýz körpecik beden’in
Kaç deniz kaç okyanus söndürebilirki
Yavrusunu yitirmiþ bir Anne’nin baðrýndan yükselen
nar kýrmýzýsý lavlarý


Kor’a bulanmýþ demir bir þiþ ile zihinlere kazýdýn Aylan adýný
Dagladýn Babalar’ýn sol göðsünün altýný
yüreklerin doruklarýna hüzün mührünü bastý
o minicik eller’in


Katarak düþmemiþ
her göz bebeðin’in derinliklerine yuva kurdu vebal’in
sýð sular bile isyan etti inledi hüznünden
Deniz’in dibindeki canlýlarý
saðýr edercesine arþa yükseldi sessiz çýðlýklarýn


Martýlar aðýt yaktý arkandan
gün uykuya dalarken
kýyýlarda her kum tanesi
her çakýl taþý
göz yaþlarýna boðuldu
körpecik yüreðini sonsuzluða uðurlarken


Melekler el pençe divan durmuþtu huzurunda
tek emelleri tek arzularý
o saf,duru,berrak ruhunu
kirletmeden,incitmeden,örselemeden
uçurabilmekti yýldýzlara

Nafize​
Sosyal Medyada Paylaşın: