Ruhum gökyüzünden seyrediyordu
Bedenim dalgalar arasýnda savruluyordu
Saðýmdan solumdan
Büyük büyük balýklar geçiyordu...
Denizin sakinleri sordu:
Söyle çocuk seni böyle kim yordu?
Sustum anne sustum
Verecek cevabým yoktu
Ama onlar zaten biliyordu
Ýnsan denen soysuzdu...
Korktum anne çok korktum
Çektiðimiz bunca eziyet
Bunca sýkýntýdan sonra
Yem olurum diye köpek balýðýna
Adýnýn köpek olduðuna bakma
O bile insaflýydý hiç dokunmadý bana
Sonunda böyle vurdum kýyýya...
Ama yeni yeni anladý küçücük bedenim
Cennetmiþ benim ebedi yerim
Ve sonsuza dek cehennemi onlara verdim...
Selda Akçay...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.