SAHİLDEKİ İNSANLIK

Et deri kemik sandý zalimler insanlýðý
Oysa et deri kemik, hayvanlarda da vardý,
Kendini insan sandý yaþayan arsýzlýðý
Haþa hayvandan bunlar sanýrým ki davardý.

Sahillerde insanlýk, çocuklarla öldüler
Utanacak olanlar kahkahayla güldüler
Yüz karasý sahilde, cansýz yatan bedenler
Hayvan olamayanlar, sevinip övündüler.

Utanmasý gereken, utanmaz utanmýyor,
Þu olan bitenlerden, hiç kimse ders almýyor,
Ölmeyecekmiþ gibi, zulümde ýsrarcýlar,
Ölüm enselerinde, nedense uslanmýyor.

Görüyor duyuyoruz, kahrolmak ne kelime,
Öyle çok sözler var ki, gelmek ister dilime,
Ya Rabbi huzuruna ne yüzle geleceðiz,
Barajlar engel deðil, gözümdeki selime.

Yüzde doksan dokuzu zulme maruz kalmýþtýr
O yüzde bir olanlar, mazlumdan ah almýþtýr,
Uyanýn ve silkinin, ey dünya mazlumlarý,
Zalimler insanlýktan, hep sýnýfta kalmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: