Kýyýya vuran çocuk bedenleri Sýcacýk duruyor karþýmda Kaskatý kesiliyor insanlýðým Masumluðunun karþýsýnda Anlamsýzlaþýyor dünya “Çocuklar ölmesin” basit kalýyor Sözün bittiði yerdeyim Uyan be çocuk Uyan! Umuda deðimliydi yolculuðun Yaþamýný aldýk elinden Boðuluyor seninle içimde insanlýk Düðümleniyor boðazým Aðlayamýyorum bile Nasýl bir acý bu böyle Affetme bizi çocuk! Sakýn Affetme!
syb
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunduzyaşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.