SEN ..

Merhaba güzel anýlarýmýn öznesi.

Hasretimi kalem yaptým, dökülüyorum kaðýtlara.



Þarkýn soðuk kucaðýndayým þimdilerde.

Ayaz üstüme yorgan,

Hasretin içimi kemiren bir urgan.

Ve ben yine seninle süslüyorum düþlerimi.

Ey sevgili canan…



Burada býrakmýyor yakamý sensizlik.

Herþeyde seni yaþýyorum.

Kýrýk mataram sen,

Yýrtýk postalým sen,

Bu harabe þehrin duvarlarýnda gördüðüm sen,

Ne yesem, ne içsem sen…



Anýlarýmýzý yeþertiyor bu kanlý topraklar.

Üsküdarda üzerimize çiseleyen yaðmur muydu, bu mermiler?

Yýkýlmýþ duvarlarýn altýnda kalan çocuklar mýydý, baþýný okþadýðýmýz veletler?

Ve sardýðým tütün hatýrlatýyor bizi.

Her köþe baþýnda, týpký seni beklediðim gibi.



Hatýrlýyorum da,

Masum bir gülüþün vardý;

Ay ýþýðýnda gizlenen,

Kor yüreðimi serinleten.

Yaðmura susamýþ topraða, düþen ilk damla gibi,

Vuslata hasret mecnun gibi,

Ayasofyaya vurgun Sultanahmet gibi,

Fatih gibi,

Süleymaniye gibi…



Ve þimdi,

Sensizliði heybeme alarak;

Seni anýlarýmýza emanet ediyorum.

Hoþçakal sevdanýn yaðmurunda ilk ýslanýþým.

Hoþçakal sevdamýn son demi.

Hoþçakal…

Sosyal Medyada Paylaşın: