AY/IN AYNASI DÜŞER GECEYE

Yoðun sis perdesi þehirde
Kimsecikler yok caddelerde
Köpekler asfaltýn üstünde, sere serpe…
Dost lambalarýn gölgesinde
Baykuþ tüm çýðýrtkanlýðýyla karýþýr ahenge
Hüzün umman bu seremoni de.

Aþýk, sokaklarýn feri nöbette...
Sakýn lamba deyip geçme
Gecenin güneþi Ay…
Elini uzatmýþ direklerin üstüne…
Ay’a ayna olan cam fanus içinde.

Aslý kadar aydýnlatmasa da…
Tutar elden zemheri karanlýklarda
Uzaktan gelen bir yaya…
Yürür dalgýn, salýna, sallana…
Ayna’nýn avucunda
Kaybolsa da bir sokak arasýnda…
Yansýmýþtýr bir kere sessiz adýmlarýyla.

Uzaktan uzaða konuþurum onunla
Sessizce dinler, hadi der…
Hadi! Az kaldý þafaða
Boþaltýrým gönül kesemde ne varsa
Öyle ya çýkmam belki yarýna
Anlatmalý dosta ne varsa.

Nazlý gelin gibi sessizce bekler…
Geceyi…
Caddeleri…
Sevenlerini.

Yavaþça sýyrýlýr, tan aðarýnca
Bilirim gelecek akþama
Þimdi sabahýn koynunda
Dinlenmeli, ýsýndý gönül camý sýrlarla
Âlem uyandý, biz uykuya.

Zühal Z…
07.03.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: