Yağmura Meydan Okuyan Kadın

Esrarlý bir sonbahar gök yerde geziniyor
Zorba yýldýrýmlarla mor hayaller iniyor
Acýyor avuçlarým hayalini kavrarken
Hep derbeder haldeyim havsalamda sen varken

Islaklýða yaðmura meydan okuyan kadýn
Söylemem hiç kimseye ruhumda mýhlý adýn
Sýtma nöbeti midir hayalini titreten?
Nasýl nefret edilir, nasýl sevilirsin sen?

Varlýðýn sýrrý saklý, bir muamma ruh beden
Öyle bir kördüðüm ki ne sen suçlu ne de ben.
Yanýnda yapyalnýzým, senleyim yokluðunda
Birliðine ram olup kayboldum çokluðunda

Seni masumluðunla bin bir sedeften seçtim
Gördüm vahþi inciyi ürperdim serden geçtim
Yok, ruhumda elbise nefti geceden baþka
Böylesi yalýnlýkla baðlanmýþtým ben aþka

Hükmediyor nefesin köpükten bulutlara
Söyle madem toplansýn daðýlan umutlara
Yýllar sonra görürsün kalkar aradan perde
Asýl onu bul þair, hakiki sevda nerde?

30.08.2015
Altýndað

Sosyal Medyada Paylaşın: