SAHİBİNDEN UZAK MEKTUPLAR- 3
Böyle olmamalýydý. Mutlu bir hikayeyi hak etmiþtik biz…
Ellerim ellerinde buruþacaktý,dizlerim tutmayacaktý..
Önce ben yaþlanacaktým…
Gözlerim yakýný görmeyecekti ama senin göz kýrpmalarýna kör olmayacaktým…
Belki hafýzamý da yitirecektim ama seni asla…
Her bir zerreni yüreðime kilitleyip, anahtarýný cehennemin dibine postaladým.
Yani hafýzamla hiç bir alakan yok.
Kaç yýl geçecekti aradan bilmiyorum..
Ve ben hala mutfakta geçirdiðin zamandan þikayet edecektim.
Üstelik eskisinden daha fazla…
Ölüm yaklaþtýkça çürüyen bedenlerimize, dizimin dibinde olmadýðýn her saniye, kopan bir takvim yapraðý kadar uzun gelecekti bu huysuz ihtiyara…
Evet ihtiyarlayacaktýk hem de fazlasýyla…
Ama sen hala o korkunç güzelliðinle aklýmý alacaktýn…
‘’ Hala baþýmý döndürüyorsun Hatun...’’ dediðimde, ‘’ Yine tansiyonun mu düþtü senin? Bende baþ döndürecek hal mi kaldý be adam.’’ deyip kýzacaktýn bana.
Çocuklarýmý özleyecektik…
Gelmeyeceklerdi…
E iþleri güçleri olacaktý...
Bizimle mi uðraþacaklardý?
Kalacaktýk öylece iki huysuz ihtiyar, baþ baþa.
Baþýn yüreðimin üstünde, yüreðim gözlerinin emrinde...
Balkonumuz denizi görecekti ama biz hergün sahile gidecektik.
Romatizmadan bir hal olmuþ, ve her gece sýzlayan dizlerimize raðmen.
Son manzaralarýmýzý sarmaþ dolaþ izleyecektik.
El ele gezecektik heryerde.
Bizi gören gençler imrenerek bakacak ve ‘’ Ýþte aþk bu…’’ diyeceklerdi.
Bu bunak sana hep aþýk kalacaktý.
Saçlarýný tarayacaktý hergün, hiç sýkýlmadan..
Ona kahve yapýþýný izleyecekti…
…
Cennetimizdeki son anlarýmýz böyle olacaktý…
Ýlk ben ölecektim, ilk ben…
Ama daha topraða bile girmeden…
Çocuklarýn cenazeye gelmesini bile beklemeden gelecektin sen de yanýma…
Ve biz cehenneme bile el ele gidecektik…
Bak belki bu kadar güzel olmazdý hikayemiz ama gitmesek böyle de olmazdý…
Ey olmazlarýný sevdiðim kadýn...
Nasýl böyle oldu? Ben de anlamadým…
Altý üstü iki hece deðil miydi senin adýn?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.