MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

A M C A L A R..
yudumyunus

A M C A L A R..



Kara yazmalar örttüler, akýllý baþlara / akýlsýzlar
Çirkin bir el yapýþtý, masumun etlerine
Þehrimde kýyametler koptu; çýðlýk çýðlýða yüreðim
Yer duman, gök duman, annemin koynuna sýðýndým
Sarmýyordu þevkâtli kollarý, gözleri akýyordu üzerime
Et kokuyordu bedeni, salya sümük olmuþtu memeleri
Saçlarý iplik iplik bedenime dolandý
Kardeþim annemin karnýnda kaldý
O yandý ben yandým Hiroþima yandý

Yetmedi idraðým, çocukdum anlamadým
Onlarda insandý, bende insandým

Dað olduk çukur bir hendekte / annemi aradým
Gözleri açýktý kardeþimin, elleri havada
Çullandý üzerimize toprak, en altta kaldým
Çocukluðumu boðdular amcalar Bosna’da

Gök þafaðýnda kýrdýlar kollarýmý
Oyun oynarken, ellerim taþlarda kaldý
Ýp asýlý daraðacýnda / iptendi sapaným
Masum bir beden paletlere sývandý
Sahneleniyor Filistin’de trajediler

Yetmedi idraðým, çocukdum anlamadým
Seyircilerde insandý, bende insandým

Yüzünü merak etti anamýn; peçesini çýkardý
Neden bu kadar çokmuþ, ülkemin her yaný daðlardý
Böðrüme þarapnel girdi, oyuncak sandým
Baþým seccade de, baðýrsaðým süngüde kaldý
Attýlar kesik baþýmý, anamýn kucaðýna
Gözlerim anamýn gözlerinde aðladý
Ben Afgan’dým, koca koca amcalara düþmandým

Çocuðum ben amcalar, ben ne anlarým?
Grozni’de mermilere kafa atarým
Al satarým bal satarým / kimler aldý
Atam Þamil’i anlattýlar, masal sandým
Enkazda kaldý ayaklarým, bineðim bacýmdý
Kelbecer, Fuzuli, Þuþa, Azerbeycan’ýmdý
Hocalý tarih boyu dinmeyecek sancýmdý



Yetmedi idraðým, çocukdum anlamadým
Onlarda insandý, bende insandým

Nerde ellerim? Nerde bedenim? ! ! !
Nerde Nerde! ! ! Benim mezarým
Baðdat’da, Telafer’de Ortadoðu’da bir yaným
Milyon çocuk oyun oynadý, ip atladý
Ruhum misafirleriydi, bende oynadým
Tüm insanlýk ortamýzda patladý
Dünyanýn dört bucaðýna savruldum
Kan çanaðý yataðým; Kanlý süngüler siliyor kundaðým.
Beþiðimde mermiler salladýlar,
Dünya’ya daðýlan gözlerimle aðlarým
Göz yaþlarýmý avuçlarýma topladým

Dokunmayýn amcalar, dokunmayýn göz yaþlarýma
Göz yaþlarýmla özgür kuþlarý sularým
Vahþet’in ortasýnda kaldým, insanlýðýmdan utandým.

Yetmedi idraðým, çocukdum anlamadým
Onlarda insandý, bende insandým

Yunus Karaçöp
yudumyunus

03 08 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.