Sonbaharý hissederek uyandým bu sabah, Üþüyen bedenim/miydi? Yoksa ruhum/mu? Yalancý ilk/baharlar geçti. Þimdi hazan mevsimi. Yiten gençliðim gibi, Hüzünlü bir melodiydi hayat.
Kim bilebilir kaç sonbahar daha geçirecek ömür? Umutsuz bakmýyorum da yorulduðumu hissediyorum artýk. Belki de yapýlan haksýzlýklar, söylenen acý sözler yýprattý.
Ben ne kadar yardým etmeye çalýþýrsam çalýþayým Memnun edemedim kimseyi. Anladým ki boþa uðraþ vermiþim bunca yýl.
Mutsuz olmaya endekslenmiþ gibi deðilim de; Kýrdýlar hassas ruhumu.
Sadece kendimi düþünemedim hayatým boyunca, Fedakarlýk da bir yere kadarmýþ, insaný yorarmýþ. Anladým.
Hayatýmdan teker teker gönderdim olumsuz insanlarý, Bencilce düþünülmeden edilen sözler beni de karartmadan El salladým hepsine arkalarý sýra.
Þimdi... Dökülen yapraklar, esen rüzgar, soðuyan hava Bana iyi gelecek.
Merhaba son bahar, senden sonrasý KIÞ...
Aylin AKGÜN 29 8.2015 Cumartesi 10.15
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaşlandım artık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.