SENSİZLİK BELKİ DE SESSİZLİKTİR SAHİLİMDE
teker teker parçalara ayrýldý yüreðim...
ondu yüz oldu,yüzdü bin...
ilk kez bu kadar cesurdu parmaklarým bir puzzle karþýsýnda...
hemen birleþtirmeye baþladým parçalarýný yüreðimin...
biiiir,ooonnn,yüüüz...
tam sona geldim derken bir parçasýnýn eksik olduðunu gördü gözlerim...
iþte o andan beri,
sensizlik;
yüreðimin dokuz yüz doksan dokuz parçasýyla avunmaktý belki de...
yürümek kadar kolay demiþtin ya bana...
yürüyordum iþte...
yollar yürüyor,gece yürüyor,ayaz yürüyor,ay yürüyordu mavi þehrimde...
yollar bitmiyor,gece gitmiyor,ayaz dinmiyor,ay sönmüyordu...
yoruldum birdenbire...
iþte o andan beri,
sensizlik;
mavi bir þehri durmaksýzýn yürümek ve
bir yüreði yürüyerek maviye boyayabilmekti belki de...
öylesine sýký sýký tutmuþum ki ellerimle ölü cümleleri,
belki bu yüzden kalýcý avucumdaki çizgileri..
öylesine susmuþum ki...
yüreðini ellerime sundun ya,
avuçalarýmý gördüm ilk kez...
iþte o andan beri,
sensizlik;
belki de sessizliktir sahilimde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.