EDEBİYATIN ACI KAYBI

ÖNCE EKMEKLER BOZULDU SONRA HER ÞEY.

OKTAY AKBAL’I KAYBETTÝK

Çocukluðumdan itibaren dilimden düþen her söz yeminim olmuþ ve zerrece deðiþime uðramamýþtýr.
Savunduklarým, sevdiklerim.. Savunmayýp yerdiklerim..Oluðu gibi duruyor yerli yerinde hala.
Ýþte bu nedenledir ki bu gün kendimi yetimlerden de yetim, öksüzlerden de öksüz hissediyorum. Bir sevdiceðim daha beni býrakýp gitti…

Yeri geldiðinde söylediðim gibi yine yineliyorum: Benim can dostlarým, benim kalp ilaçlarým gökyüzünden inip gök yüzüne süzüldüler yine bir bir..Ne kadar mutlulardýr hep bir arada olmaktan kim bilir..
Aralarýna katýlacaðým günü düþleyerek nefes alýp veriyorum öylesine ben de..


Þairlere Ölüm Yok

Þair Dostlarým, 1964’te basýlmýþ çok etkileyici ‘izlenimler, anýlar’ kitabýdýr. Akbal, dostu Ziya Osman’ýn acý yaþam öyküsünü noktalarken, bizi bugün de o kadar yaralayacak suçlamasýný kaleme getirir:

“Daha üstün, daha baþarýlý, ona uygun bir iþ sanki baþka birinin ekmeðini elinden almaktý. O, kimseyi rahatsýz etmeden, kimsenin huzurunu kaçýrmadan, basit, sakin bir iþle yaþamak, geçinmek istiyordu. Ücretli bir memur olarak yaþadý. Hasta olup çalýþamayacak duruma geldiðinde iþinden çýkardýlar, para pul vermediler. Eðitim Bakanlýðý ülkemizin yetiþtirdiði deðerli þairlerden birini kolundan tutup hasta halinde iþinden attýðý için büyük sorum altýndadýr. Hele o basýmevinin yetkilileri için bu sorum bir çeþit anlayýþsýzlýk, bir çeþit saygýsýzlýk demektir.”

ALLAH’IN RAHMETÝ ÜSTÜNE OLSUN.

Sosyal Medyada Paylaşın: