Bir su birikintisiydi hayat, Ne zaman tutmak istesem, akip gitti avuclarimdan. Ne zaman günes dogsa sabahina, Kurudu tenim, kurudu ellerim.
Oysa ben, kapkara gecenin, gökyüzüne isledim seni, Gözlerine yildiz, saclarina, yakamoz düsürdümde sevdim. Sen bende ay, ben sende sessiz. Sen, hep gelip gidislerde, ben ise , senden hic gitmedim, gidemedim.
Hic ask olmadi ki, adim dilinde, Hic can olmadi ki. Ben seni, parmak uclarimda ki, ince sizi kadar, derin sevdim, Inceden, inceden ... Dört mevsimlik sevdim. Yaz kis bilmeden. Sen , sen beni hic, sen bilmedin ki.
Yüregim, eline emanet verilmis, cocuk kadar, agir geldi bana ask. Sevilmemisim, sevdirememisim ki. Nemi gözüme vurmus yagmurun, bulutlar aglamis, ben islanmisim. Yüregim üsümüs benim , Deniz olmusum, ara sira. Susuz, kuru cöl sonra. Ben, ne yasamayi bilmisim, nede ölmeyi, Her daim, yarim kalmisim aslinda. Ama hic, hic ask olmadi ki, adim dilinde, Hic, can olmadi ki.
Ben, hep issiz bir kösede, bir pencere kenarindan baktim, hayata. Günes dogdu, ben umutlandim. Hayallerim oldu, hatalarim, nefes almayi yasamak bildim. Yasiyorum sandim.
Ne zaman yagmur yagsa, camlarimi sIKICA kapatip, diner sandim. Yagmurlar dindi ama, sen hic geri gelmedin. Tam sabahin umuduna kapilirken yeniden, Gönlümde kalan dertlerin, izleri düstü sabah günesi. Penceremde, lekeler kalmis oysa maziden, silinir sanmisim. Ayriligin dokundugu her zerrede, yara kalmis.
Iste, günesine küs oldugum sabahlardan, biri daha, Ne o bakiyor artik yüzüme, Ne benim tahamülüm var, tenime dokunmasina. Ne var sanki, hep gece olsa hayat, Karanliklarda kaybolsa, yalnizlar, yanlisliklar. Ne var sanki, yüzüme cizilmis umutsuzlugu, perde misali saklasa düslerim, Hani her sabah, yeniden takilmasa gözlerim, gölgesine, Mutluluk, bir tebbesüm kadar kolay olsa, Damlasa gözlerime, askin yüregimde hapis hikayesi Anlatmasa kalbim gündüzlere, aydinliklara, Parmakliklar ardinda, yasasam seni, Sessiz, kendi kendime , Arada ugrayan, gardiyan olsan. Isik acsan gözlerime.
Hani ne var sanki, seviyorsak hala, Ne olmus, her gece düsüyorsa düsüme, rüyalarima. Asigim iste tenine, teninin tenime dokunusuna. Belkide isinmayi özledim, belki yanmayi mesela, Ne var yani, ne var ki bunda.
Yakamozlari kiskaniyorsam, ay isigindan, Denize düsen dalgalarda, binlerce kez bogduysam hayallerimi. Yinede silinmediyse, adin yüregimden, ve sen hala anlamadiysan, aski anlatamadiysam, Hala her sabah düsüyorsan, baska camlarin geceden kalma bugusuna, Ne var sanki sevdigim, varmasa yüregim, Seninle bir sabaha daha.
Yasemin Sahin. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin Şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.