sokaklarýma soruyorum bir postacý selamýnda bekçiye yanaþýyorum gece kýlýðýna girip sonra gündüzleri, günesime …
tamam, vazgeçtim vazgectim kendimi sormaktan ona, buna
bu olamaz yaþamak bu olamaz acý da bu deðil tatlý da… basit çýðlýklarýn uðultusu kulaklarýmda kir sanrýlarým dizboyu.. hakikate duvar olmuþ bir algýnýn balçýðýnda yüzüyorum boðuluyorum kalabalýða akýyor bedenim içimde kýzýlca kýyamet … insanlarý durdurup sen kimsin diyorum kimse anlatmýyor, bana aldanarak insanlar kaygýlý, üstad dolup boþalýyor sokaklar biri de durdurmayý yeðlemiyor yelkovaný koþa koþa getirmeye gönüllü, ölümü
bir kaygýyý döllemek gerek yüreðime geceyi emmiþ hecelerden tutuyorum, görüyorum, duyuyorum, söylüyorum’un çokça dýþýnda bir kristale kabza olmanýn heyecanýnda ben varým demeden bende var’ýn uzaðýnda bizde olmalý’nýn telaþýnda ben, kimliðmi arýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
merve tur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.