züleyha misali
Matemlere büründüm yalnýz bir gönül
Ýçimde kýpraþýr ürkek esintiler
Seher yeli kuþandým yapraklar þehrinde
Neden etrafýmda dolaþýr, büyülü kelebekler?
Korkuyorum kendimden ürkütmeyim yalnýzlýðý
Sessizim, üzülüp incinmesin diye
Ya kaçarsa kurduðum düþler hayaller
Sonra nasýl uzatýrým elimi kendime
Yakalamak kolay mý bir insanýn kalbini?
Ah yine yüreðimde kaynar sessiz volkanlar
Akar, nazire yaparcasýna ruhum bedenime
Yaz ortasýna yaþadýðým unutamam sert kýþý
Gömüldüm kendime diz boyu kardan
Bir gönül pervanesi utanýr ardan
Aman kapýlmasýn rüzgârlara boþ hayallerim
Umutlar mý?
Yalnýzca aðlayan mutsuz bir adam
Kalbi akar denize de bilinmez kadri
Bir söz kanatýrmýþ accik yarayý
Ben dað yalnýzlýðýnda buldum kendimi
Sahillere vuruyordu aþkýn þulesi
Elimle yokluyorum buðulu gözleri
Derken; Züleyha karþýmda dimdik heybetli
Þehrin tüm güzelliði karþýmda durur
Binicisiz bir at gibi huysuzum, lakin
Büyüttüm bir sevdayý ortasýnda yüreðin
Bir sevda kuyusunda yanar yüreðim
Yusuf Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.