Faþizan bir sevmek bu!
Bütün hücrelerim iþgal altýndayken
“Çimdik atsýn birileri bana” desem de nafile
Hissetmezken etim bile kemiðimi
Yerçekimine aykýrýyken ayaklarým
Bir boþlukta savrulurken varlýðým
Gittin!
Her yerimi kanatarak!
Indila’nýn o içe dokunan sesiyle “Dernière Danse” þarkýsý kulaklarýmda
“J’ai beau trimer, sans toi ma vie n’est qu’un décor qui brille, vide de sens”
(Deneyebileceðim kadar deniyorum, sensiz hayatým yalnýzca anlamsýz parýltýlý bir dekor)
Kaç kere sardý bu parça baþa bilmiyorum!
Sabah penceremi açtýðýmda
Islak toprak kokusu çarptý suratýma
Nikotinin geceden kalma zehirli kokusunu
Soludum hýzlý hýzlý aðzýmdan dýþarýya
Önce aðaçlara
Sonra üstlerindeki kuþlara baktým
Yineledim dilimdeki
Akþamdan kalma yarým þarkýyý…
Tekrarý yoktur hayatýn filmler gibi
Ama hep film tadýnda yaþanýr
Aþkýn da tekrarý yoktur
Hep ölecekmiþ gibi yaþarsýn
Ya da hep ölümden dönersin
Ancak, bir kez ölürsün!
Ýþte bu yüzden diyorum;
Gül kokuþlu bir ayrýlýk bu
Sinemde leylak yarasý
Martý çýðlýðý
Yaðmur kokusu
Tam bir haným’eli sevdasý
Biliyorum geleceksin!
Yoksa böyle dönmezdi baþým…
27.08.2015