Narin düþlerin düþmaný olan
Bu kendini beðenmiþ yüzyýl
Bu sönen dünyada
Burun kývýrýyor herþeye
Yorgunluktu gecenin elinden öpen yorgunluk
Gömleðim kýrýþtý derim gibi saçlarým kirlendi
Bütün gün toz toprak ter içinde
Hepsinin içinden geçtim
Ve.. is tutmuþ þehrin
Bak gecenin sabaha yakýn tarafý yanýndan
Yoksa anýmý kalacak koca göðün altýnda
Ortalýkta in cin top oynuyor
Öylesine güzel bir dinginlik
Ve sessizlik
Ve.. Aðustos akþamý hava ne güzel
Ne çok arýyacaðým seni yaklaþtýkça kýþ
Bitecek diye korkuyorum üzülüyorum yaz
Durgun su kadar sakin ve sessiz
Hiç kýmýltý yok yapraklarda
Kökten uca doðru gizlice su yürüyor yavaþça
Aðustos böceklerinin sazý þenlendiriyor geceyi
Çocuklar uyuyor yan odada
Düþlerin en güzel hikayesine yazýyorlar
Belkide tazecik beyinlerine
Ölüm gibi savaþlarda olmasaydý
Usasýz tasasýz uyurduk bizde
Kara þafakta açmazdýk gözlerimizi
Dünyaya bakan cama
Her söylenene inandýk
Deðilmiþ deðilmiþ ki her söylenen doðru
Yýllarca yýllarca kandýrýldýk
Bir deðilmiþ ikisi yoksulla - aðanýn
Yasasý kanunu bizde öyle sanýyorduk
Çiçekli elbiseleriyle geçiyor mevsimler
Kýzlar, gelinler gibi yanýmýzdan
Bayram sabahýnda gidilen köy meydanýnda ki
Panayýrda uzaktan göz süzen delikanlýlar
Her birinin gözlerinde bilinmez ilkbahar
Bir gece uyanýyor þafakta
Ve..ben durup seyrediyorum
Bu bayramýn sonunda bir çok aþk
Doðacak mý bir düðün
Belki uzak bir þehirde olsa
Ürkek ürkek bindikleri bir trende
Ve yahut bir otobüste çay bahçesinde
Bir yazlýk sinemada dirsekleri birbirine deðerdi
Ýki çift laf ederlerdi sevdiklerini belli etmeye
Ömrümüz yetermiki çiçeklenmeye
Karanlýkta açýyor çiçekler
Uzaktan bakan gözlerimi al kurtar der
Daðlarda yaban otlarý ne kadar çok
Ve sayýsýz kuþlar sýcak ülkere doðru uçuyorlar
Bu kýraç tepelerde fundalýklar
Çelimsiz çalýlar sarmýþ
Bak patikanýn yamacýnda ki tümsekte
Kekikler çiçek açmýþ
Geçersek gelecek sene baharda buralardan
Belki bir kaç dal alýrýz
Ama þimdi tohum tutmuþ çiçekler
Üstünde kurumuþ
Uyandýk dünkü gibi hayat hayal
Bir düþ düþünce ormanýnda kaybolduk
Para pul her þeyi bir yana koysakta yoktu
Koyamadýk
Her yol sana çýkýyordu
Her sabah kundakta bekleyen ölüm
Korkusu belkide aþka tutuklanan
Ama o zaman parlamazdýki güneþ
Eþ akraba dost bütün el alem
Ne derdi ki insanlar dar günde kalleþ
Bulutlarla sözleþmiþ gözler
Her aþkýn üstüne yaðmurlar yaðar
Ve ben her günün sonunda
Bir çizik atýyorum takvime
Umutlarý yeþertiyorum soldurmadan...
Nurten Ak Aygen
26.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.