l ‘’ben / balkonda raký / yarým ay. iki kiþilik kalabalýk etmiyor..’’
II Sen beni alýp Çocuk parklarýna götürmelisin - sevecen bir baba gibi, özlediðin -. Bana bir kadeh raký verip, salýncaklara bindirmelisin. Belki de yüzümde okuyup bu mutluluðu, bir daha bulamaz nasýl olsa deyip, beni o çocuk parkýnda býrakýp gitmelisin..
III Anlarsýnýz birazdan, sarhoþum bu akþam. - biraz Nazým okudum, ondan - biraz da bir þeyler kaldýðýndan, muhabbet - i sevdadan..
IV Zor durumdayým, kendime bir mezar kazmak durumundayým. (denizleri, Küçük Ýskender gibi; ‘’gel pisi, pisi ‘’ diye çaðýrmaktansa..) . Ya da, iç kanamalarýma dostlar basmak zorundayým..
V Ben kirli çarþaflarda öldürülen þekillenmemiþ bir sperma deðilim, iðfalden doðma, orospu artýðý gece.. Direnmesini bilirim..
VI Ben manyaðým. Ben deliyim. Tüm sýkýntýlara bir iskele, ve yüzünde denizler taþýyan biriyim.
VII Ayrý balkonlarda içilen rakýlar, eðer: Rayýndan çýkan ve bir midye tarlasýna gömülen tren, zýpkýný yemiþ bir balýðýn bunalýmýna - ucuz turlarla - yeni konuklar götüren ve þiirlerime tarifesiz bir vapur gibi giren.. Saçmalýklarsa, Artýk yeter demeliyiz ve bir daha içmemeliyiz...
VIII Resmini çekiyorum gecenin, flaþ patlamýyor. Þans iþte.. Bu benim hayatým ve korkusu, korkular ki dinmez, hayat ki içinde bir tek kibrit olan, bir kibrit kutusu; o da yanar mý, yanmaz mý? Bilinmez..
IX Ben, yazmaya yeminliyim, çocuk.. Üstüme gelme. Bunlarý þiir zannedip de sevinme..
X (mutfakta bulaþýk yýkýyor, karým. senin ancak bulaþýk yýkarken huzur bulan, ve þiir yazmayý hayalcilik olarak yorumlayan ruhunu kutsarým..)
XI Bitti bulaþýk, söndü mutfakta ýþýk, ve balkonda yazýlan þiir.. Þiirler ki zehirlerin en ürktüðü þeylerdir..
XII (bir baþka ýþýkta devam) Ve bundan sonraki þiirler ve bundan sonraki geceler ve ne varsa yaþamak adýna ve - özellikle - benim adýma yaþanmamýþlarýn tadýna bir çaðrý ve mermi uçlarýndaki ölümlerin habercisi.. Ölümden öte þiirler var mý?
Sevgi - anasýz babasýz bir yetimse - yeni sevgiler doðar mý?
XIII Þimdi intihar, - ve tüm sevgilere noterden vekalet, ya da dostlara ihanet - zamanýdýr. Ki yeniden doðuþlarý andýrýr.
(Perde iner, ýþýklar, bu kez, benim tarafýmdan kapatýlýr.)
XIV (Özet) Zokayý midesine kadar yutmuþ yarým bir izmarit, kendisini ikiye bölen lüfere; hayatýn tadýný anlatmaktadýr..
Sosyal Medyada Paylaşın:
fihaha(OrhunBasat) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.