Sinirsiz cemberler icindeyim Aslinda bir adim kadar yakin sonsuzluk Ve bir okadar imkansiz sanki, sana dokunmak. Yüregimdeki donuk atesler kelimesizligimin isyani Hersey o kadar yanlis ki sen yokken, Ve ben o kadar yanlizim ki, sensizken.
Küllerimden bir ben yaratmak icin, her gün yeniden benzin döküp, Yeniden yakiyorum benligimi Ve alevlerin arasinda , senden kalma izleri yok etmek icin, Parmaklarimi bir baska yakiyorum, O ateslerin can alici dillerinde.
Ve sanki, ask süsü vermilmis bir caresizlik oturmus, Yüregimin sana ayrilmis tahtina. Hükündari, yok etmis sensizlik Ve onursuzca sahip olmus, yüregimin derinliklerine.
Dalga misali tasimisim seni, Seni yükseltirken, kendim bogulmusum Icimde, adini koyamadigim bir bosluk, Sözlerinde haddinden fazla yalan benligime.
Hani anlamsiz bir aceleyle yudumlanan sicak cayin, Dilinde biraktigi, ince bir aci vardirya agzinda insanin, Sen bende, o ince acilarin en derin, en kalicilarini biraktin.
Cümlelerim yüreginde tutusan atesle, dilimin ucuna giderken Karsisina cikan her zereyi yakiyor sanki , Icim disim yangin yeri. Benden arda kalan sadece küller.
Bilirmisin sevgilim, giden ardinda ne izler birakir, ne kederler Eti, tirnaktan ayirmak kadar imkansizdir sevmek, Ölüp, ayni anda yasamaktir, Kendini silip onu hatirlamaktir Ve bütün imkansizlara inat, kavusmaktir sevmek.
Oysa sevmek dedigin, safligin bembeyaz sayfayla bulusmasi kadar temiz olmali. Ve kelimesiz kalmak kadar ifadesi, ayriligin getirdigi sogukluk. Ben seni öyle bir yürekle sevdim ki birtanem, Gidisinde, haps olmus göz yaslarimla, suluyorum sana büyütügüm askin topragini. Ve belki bir gün dönersin diyerek, oksuyorum yüregimden sana kalan anilari.
Bilirmisin ki, uykusuz gecen o sonsuz gecelerin sonunda sen varsin. Ve ben sana uzandikca, sen iki adim ötede kalan bir yalansin. Öyleyse söyle, ey yüregimin en bilinmedik odalarinin anahtarini emanet etigim sen, Sen kimsin ki beni bu kadar serefsizce yakarsin?
Unutma sevgilim, beni unutma. Bir gün ardina dönüp baktiginda Seni tutacak hic kimsen olmadiginda, Belki, keske deyip ariyacaksin ellerimi. Gözlerin uzaklara dalacak Ve ismimi ariyacaksin ufkun uzakliklarinda. Telefonun calacak aniden, ben oldugumu sanip uyanacaksin Ama arayan, ben olmayacagim, ben olmayacagim..
Belki, bir gün yüregin cikacak karsima, Ve sen ismimi haykiracaksin duvarlara. Duvarlar bile ses vermeyecek sana Cünkü ben olmayacagim artik Sen pisman oldugunda...
Yasemin Sahin Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin Şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.