MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

MENEKŞELERİN BOYUN BÜKMESİ İSMİMİZİN CİSMİMİZE YAZILMASINDANDIR
Celil ÇINKIR

MENEKŞELERİN BOYUN BÜKMESİ İSMİMİZİN CİSMİMİZE YAZILMASINDANDIR




Demedi deme
/Menekþelerin boyun bükmesi
Ýsmimizin cismimize yazýlmasýndandýr/

Rahmetle mayalanmýþ olsa da aþkýn hamuru
Olgun baþaklar hiç ama hiç sevmezler yaðmuru
Günler can çekiþirken avuçlarýmda
Menekþe kokulu yalnýzlýðým tüter bacamda
Yüreðimin isidir “gözleri Soma kömürü”

Ne zaman güleç yüzlü kurþun gelse aklýma
Þimþekler çakar gökyüzüyle aramda
Bir hüzün gölgesi çöker pencereme
Ve güneþi ýslatýrým daha doðmadan
Ruhumun girdabýnda yumaklanýr kederlerim
Bir sel akar tam da þuramda
Ne zaman güleç yüzlü kurþun gelse aklýma

Hüzzam makamýnda akar kalbimi týklatan
Vurgunlara eyerlenen kaderde kandýramam denizi
Yüreðime düþen gamla irkilir ellerim
Hasretin semeresi acýyla mermere deðer
Mahur makamýnda týklayan kalbim boyun eðer
Perdelerin ardýnda yanar, yanarým
Ýþte ben o zaman hoyrat akan pýnarým

Geceler, boylarýna ýrmaklarla bezenmiþ
Þafaklar, koylarýna hüzün taþýyorlar hep hüzün
Sitemi bir mermeri, bir de kalbimi çaðlatýr
Mýzraklarý, zindan duvarý olur gözlerime
Can damlarken Mecnun yavrusu gözlerimden
Sekizlerden beþlere gözlerim görenleri aðlatýr
Gecelerin vurgunu devamýdýr gündüzün

Gökyüzü benim için gürler
Bulutlar benim için aðar
Vurgunlarýn adresi yalnýzca benmiþim gibi
Sanki tüm yaðmurlar benim için yaðar
Hayatýn bütün acýsýný yüklenirken omuzlarým
Yýldýzlar benim için aðlar

Ýstanbul yalnýzlýðý sarar gözlerimi
Hüzne tavan yaptýrýr “bülbül eþkýyasý” kalbimi
Hüzünlerin iþgalinde beyaz mendil sallar umutlarým
Eþiðin ardýna düþen cana es geçer seher yeli
Karanlýklar örtemez gözlerimin rengini
Saðanak kan yaðmuru var içerimde
Bir türlü sabahý olmayan gecelerimde

Tren düdükleri kýyamet koparmayacak artýk
Gözyaþlarýmýzýn suladýðý yalnýzlýklar enkazýndaki
Umutlar gün yüzü görecek

Bir bir düþerken umutlar suya
Ummanlara sürgün verir sesin ötesi
Yalnýzlýðýmdýr dumanýmdan arta kalan
Cehennem görse külümü “utanýr narýndan”
Oysa ben usanmadým seni içimde taþýmaktan
Sabrýmý seraplarla demledim yýllarca
Bilirim ki bu çöllerde vuslatýn diðer adý da yanmaktýr
Denizlerin sokak çocuklarý çýrpýnýrken boþlukta
Yaptýðým tek þey mezar tahtasý üstünde güneþ söndürmek
Bir bir düþerken umutlar pusuya

Yýllarý avuçlayýp yudumlayacaðýz
Ellerimiz korkuluk olmaktan kurtulacak
Mutluluðun kokusu saçlarýmýzda buharlaþacak
Hülya türküleri aþýlayacaðýz yýldýzlara
Geceleri tutsak edeceðiz
Yaðmurlar yaðacak ve kanasýya ýslanacaðýz
Ülkelerine yol alan göçmen kuþlarýna sesleneceðiz
Tren düdükleri kýyamet koparmayacak artýk

Kurtulacaðýz düþleri hayallerin koynunda yaþamaktan
Yanaklarýmýz avuçlarýmýn arasýnda solmayacak
Geceler astarlanacak perdeleri kapattýðýmýzda
Azap çiçeklerimiz sabýrla merhaba diyecek güneþe
Umutlarýmýz sýzacak düþlerimize ezgi dolu
Dertlerimiz çiklet olmayacak yýldýzlara
Seherlerde içten içe sýzlamayacak kahýr kabuklu yaralar
Saçlarýmýza yediveren gün doðacak
Minyon dudaklarýnda patlayacak naralar

Derler ya; Delibal, hayat kýrkýnda baþlarmýþ
Bugün erdim iþte ellinci þeref yaþýna
Sus artýk ýrmak yavrusu gözlerim
Güvercinlerin kanatlarýnda bulutlardan aþarak
Ne zaman iki ýrmak kollu bahar gelirse çaðla

Unutma
/Menekþelerin boyun bükmesi
Ýsmimizin cismimize yazýlmasýndandýr/

Celil ÇINKIR – DELÝBAL
03.08.2011 Andýrýn

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.