Gün ýþýðý solmuþ. Gün, yorgun çekilmekte Yavaþtan yavaþtan tepelerin ardýna. Sakýn ola ha, Karanlýða kaldýk diye üzülme! Yarýn bir baþka parlayacak Baþýmýzýn üzerinde güneþ; Bir baþka ýsýtacak bedenlerimizi, Bir baþka gülümseyecek bizlere. Güneþin doðuþu için hazýrlan. Vakit harcama üzülerek gidiþine. Sonbahardan arda kalanlarý Önüne katmýþ sürüklerken rüzgarlar, Tek tek düþerken topraða Zoraki dallara tutunan son yapraklar. Kýþ gelmek üzere diye; Sakýn ola ha, üzülme! Þimdi doða dinlenmeye çekilmekte. Gelecek bahar; Bir baþka açacak çiçekler, Bir baþka selamlayacak bizleri Topraða saçtýðýmýz tohumlar. Baharýn geliþi için hazýrlan. Vakit harcama üzülerek gidiþine. Ne güneþler doðdu, battý Ne yaðmur bulutlarýný rüzgarlar daðýttý. Þöyle dön ve bir bak geçmiþe. E. YAVUZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.