Peþine divane olan bir mecnun’um gene. Fakat bu sefer pes etmiþ bir mecnun. Hiç pes eder mi diyeceksin aþýk’lar. Bu sefer etti iþte, yordun be sevgili..
Peþinden koþmalarýmý görmezden geldin. Sana olan sevgimi yok saydýn. Bakýþlarýnla süzülen bakýþlarýmý kapattýn. Bitirdin sevgili, bende saklý olan, sen’i bitirdin.
Gökyüzündeki bulutlar feryadýma ortak oldu. Çakan þimþekler, düþen yaðmur damlalarý. Gece olduðunda çýkan Ay ve Yýldýzlar, Sen gittin gideli artýk bende yoklar.
Acaba ne zaman duyacaksýn feryadýmý ? Senin bir türlü duymayýp, Herkesi rahatsýz eden haykýrýþlarýmý ? Gün gelecek kulaðýnýn dibinde duyacaksýn çýðlýklarýmý, Ama, ben olmayacaðým..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet GÜLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.