Þu sehar vaktinde eylerim seyran,
Öten bülbül, açan güller periþan,
Baða bostana ben olmuþum hayran,
Açan çiçek meyve olmuþ periþan.
Bu ne haldir böyle gidiþat kötü,
Eherleyin bana þu yaðýz atý,
Kuramam ki, asla küfürle çatý,
Yürek gönül sinem olmuþ periþan.
Kefenim baþýmda taþýr gezerim,
Mezarý kendime her dem kazarým,
Bu can feda Rabb’im sana yazarým,
Elim kolum kalem olmuþ periþan.
Kardeþ kardeþe hiç düþman olur mu?
Dine düþman olmuþ, dine gelir mi?
Gözü dönen cani rahat bulur mu?
Özüm sözüm gözüm olmuþ periþan.
Yer, gök sema üzülmez mi melekler?
Hani nerde, dua ile dilekler?
Güneþ, ay, yýldýz günleri elekler,
Yer, gök, güneþ yýldýz olmuþ periþen.
Sanma insan Þirk’i nizam sizedir,
Düþüp küfre insanlýðý ezedir,
Levh-i Kalem, vahiy Kur’an bizedir,
Aþýk, kalem, sayfa olmuþ periþan.
Cihan þimdi barut ile kan kokar,
Ýlim pýnar harýl harýl nur akar,
Uyan kire, kendin odlara yakar,
Cihan, pýnar, ilim olmuþ periþen.
Ülkem birdir beraberdir kardeþtir,
Tuzak kuran kanlý katil ve leþtir,
Þirki, cehli, küfrü yenense baþtýr,
Birlik beraberlik olmuþ periþan.
Feryadým var bu gün benim sizlere,
Hasret kaldýk ehli iman yüzlere,
Ýnanmayýn allý ballý sözlere,
Hasret, feryat, sözler olmuþ periþan.
Cemal derki, gelin Hakk’a dönelim,
Ýblis’inde kýzaðýndan inelim,
Hep beraber gel, Burak’a binelim,
Hal, kal, Burak gidiþ olmuþ periþen.
Cemalettin GÜRPINAR