Hangi sokaða girsem hep ýþýklarý söndü Bu yüzdendir karanlýða karþý gülüþüm Çünkü ben hep siyahlar içindeydim Körler sokaðýnda doðumdan ölüme dövüþüm Ezelden gözlerimde perde vardýr benim Bana göre aþkta karanlýk kavgada Hatta mavi gökyüzü bile simsiyah benim için Çünkü benim renklerimin hepsi kapkara Tek baþýmayým o sokakta bi o kadar kalabalýk etrafým Benim adým siyah bizim adýmýz ýþýksýzlar Hep körlükten kalabalýkta yalnýzýz Sadece bir kere gözümüzden aþk-ý güneþ geçti Fakat ne yazýk ki onun aydýnlýðý bile görmemize yetmedi. Çünkü ! Çünkü güneþ bizi hiç sevmedi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Bakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.