Siyah Gibi...

Sol göðüs kafesimde açýlan bir derin yara..
Gitgide büyüyen.. büyüdükçe sessizleþtiren..
Katran karasý gecelerde yükü aðýr tüm duygular birer kabus gibi çöküyor bedenime
Hoyrat atlar misali þaha kalkýyor umutsuzluklar
Ve bir ses yükseliyor .. inceden..
Öyle ki yüzümü kesen kör bir býçak gibi derinden..
Sustu gece..Durdu zaman.. Yorulmuþtu akrebin peþi sýra koþan yaþlý yelkovan
Kaldýrdým kafamý baktým pencereden
Deniz ve gök birleþmiþ gibi büyük bir hiçlik yaratýyordu sanki
Týpký deniz kýzlarýnýn o büyü sesiyle çaðýrmasý gibi
Büyülü..merak uyandýrýcý ve bir o kadar da korkutucu
Sonra hiddetli bir yaðmur baþladý
Açtým ellerimi.. yalvardým Tanrýya
Bu kenti yýkarken biz günahkar ruhlarý da temizler mi acaba diye onun rahmeti?
Sonra yine bir sessizlik...
Göz kapaklarým aðýrlaþtý.. hýçkýrýklarým düðümlendi boðazýmda
SÝyah...Sessizlik...Bir kaç kadeh þarap...Ve kulaklarýmda çalan eski bir melodi..
Bu bir yalnýzlýk senfonisi..
Týpký Sezen’in þarkýlarý gibi.. biraz herkes.. biraz bende gizli...

Sosyal Medyada Paylaşın: