. . . Bu sabah kendimi aynaya bakan suretimden vurdum astým saçlarýmdan göðe kafatasýmý sýrf laf etmesinler diye mahallenin kocakarýlarýnýn dillerine kezzap kulaklarýna civa sözler fýsýldadým kimse kusura bakmasýn bu devran böyle gitmeycek
Avuçlarýma saçma kucaðýma barut doldurdum hedefe ayarlayýp kurþunu tam onikiden kondurdum bir kaç günlüðüne hümanistliðimi dondurdum kimseler alýnmasýn bu acý hep bizde tütmeyecek
Günde kýrk sefer uyuyup uyandým gece karasý þafak arasý kýsacýk duyguya daldým anda birazcýk parmak aralarýmdan aktý kaným sýcacýk bereketli baþaklar misali kimse hamasi laflar etmesin bu böyle bitmeyecek
E y y yüreðime düþürülen kurþun sen atandan daha kalleþ deðilsin emmiþsin suyu soðuk soðuk ta nasýlbir pusula çizdin ki ömrüme Er yaþýmda gelip oturdun döþ kemiðime Bereatým oldun Þehitliðime . . . : Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.