benimkisi bir oyundu sadece ebe olduðum gönül bahçemde hep kovaladým durdum aþký o benden kaçtýkça ellerim titredi yakalayamamanýn pervasýzlýðýndan kýrýldým kuru bir dal gibi ve hep gelecek bahara açýk gitti gözlerim..
ve þimdi ’sen’ daðlarýn rüzgarlarýnda üþüyen adam her gönül evine serbestçe girebileceðini düþünecek kadar aymaz gönül hýrsýzý elim sende oynununa alýþkýn ellerinle hür ellerime uzanma özgürlük benliðime iþlemiþ yakalasan da uçarým nasýlsa alýþkýným kýrýk kanatlarla en yakýn yamaca tutunmaya ve bir atmacanýn ölümcül gagasýndan kaçmaya.
seni mahsun býrakmak olmadý hiç bir düþüm ya da elin boþ göndermek asaletime sýðmadý al götür giderken kýrýk dökük anýlarý þu kenarda boynu bükün duran tatlý kelimelerin için endiþelenme deðerli bir antika gibi saklarým onlarý bir çekmecede benden sonra mirasým kalýr sana ama þimdi al git küskün gözlerini gözlerimden sinir harbine çevirdiðin her cümle maðlup oldu gör iþte Allahýn emri peygamberimizin kavlince ayrýlýðý istiyorum kendime.
Þiirimi güne taþýyan seçki kuruluna ve okuyup yorumlayan tüm arkadaþlara gönülden teþekkür ederim.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.