Her geçen gün üzerine üzerine koyarak inþa etmiþtik sevgimiz. Emek vererek,özveri göstererek bütün zorluklara inat. Ama þimdi bakýyorum sen yavaþ yavaþ duyarsýzlaþýyorsun kopuk kopuk yaþýyoruz artýk. Düþünmeden edemiyorum Neden temeli bu kadar saðlam olan sevgimizi heba ediyoruz. Yoksa içindeki heycan bittimi sevgili ilk günlerdeki gibi atmýyormu kalbin. Yitirdikmi yoksa hayallerimizi karaya çarpýp su alan bir gemi gibiyiz artýk. Yalpalaya yalpalaya gidiyoruz ha battý ha batacak gibiyiz. Hani bu sevginin deðerini bilelim diyen sana ne oldu. Ne deðiþti böyle birden bire. Karanlýkta çýðlýk çýðlýða ordan oraya uçan martýlar gibiyiz farkýndamýsýn. Yalnýzlýk kol geziyor en kalabalýk yerlerde Ve ben bogazýmda bir ilmek nefessiz kalýyorum sensizliðin kollarýnda. Sen farkýnda bile deðilsin aramýzdaki gönül köprüsününün git gide çürüdüðünü. Nice fýrtýnalara dayanýr derken. Sanki ! Ha yýkýldý yýkýlacak altýnda kalacaðýz.
Metin Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metin Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.