Ardýndan... Kaç bahar geçti Kimsesiz,sessiz kaldým Baðýþla beni Gitme diyemedim sana Kal diyemedim
Sen bana Baharda yalancý Güneþ’le Uyanmayý öðrettin Yalandan sevmeyi Yada.... Bilmiyorum sevmeyi ben Hüzün kokan ellerimde Kokun kaldý Yüreðim sende kaldý Çýðlýklar ortasýnda þimdi
Daha doðmamýþ yarýnlarýn Adý umutdu O silmeye çalýþtýðýn hikayende Sen ve ben Ikimiz vardýk Hiç kaldým þimdi Sensiz kaldým Kendimden eksildim Senden vazgeçtim
Bir bahar daha Umutsuz,çiçeksiz Sensiz gelip geçti Uzak kaldýðýn gecelerde Sessiz.... Bir buluþun göbeðinde Sensizlikte bak üþüyorum yine
sevay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.