Kuþkularýnda deðil,bakýþlarýnda yaþarým.
Küçük yüzümle,
O beyaz,mavi bulutlar kadar çok aðlarým.
Bakma sen,üzülme!..
Ülkemin adý,’sevda’ydý benim.
Uzaktýr baya, oradan gelirim.
Dokunduðum her yer yanar,
O yüzden ya,kilitlidir ellerim.
Acý adýmsa,hüznü soyadým ilan ettim ben,
Ne zaman gülse yüzüm,kaçarým kendimden,
Karanlýklarda kaybolmaya giderim!
Kim tuttuysa beni,düþerim onun ellerinden...
Ve en çok büyük aþklardan korkarým!
Sevmiþim,sevmemiþim,
Ölmüþüm,ölmemiþim,
Ne farkeder?
Korku ölüm/se;ben kimim?...
Issýz hücrelerimde kan,
Ýlla ki kendi içine kadar.
Benim dünyamda aþk,
Yalnýz düþtüðü yeri yakar!...
Anlattým iþte sana!
Anlamaya gücün varsa!
Anla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.