Ben el etek çekmiþken sevda denen iþlerden Ansýzýn çöreklenen solda ki bu sancý ne Üstelik hep kaçmýþken haram yenen iþlerden Þimdi çalýntý aþkla sarhoþ olan hancý ne Elinde aþk iksiri dudaðýma dayýyor Misk- amber kokuyu içerime yayýyor.
Kuru bir teþekkürle yolcu ederken onu Aklým baþýmdan gitti ayaklarým dolanýr Ýster istemez hemen düþündüm eni konu Yasak aþkla en fazla yasak toprak sulanýr Aman kýzým boþ ver sen harama el uzatma Tuzsuz ekmek ye ama tuzlu aþa tuz katma.
Yasak aþk dedikleri mayýn kaplý her yaný Bubi tuzaðý dolu yanýlýrsýn uzak dur Albenisi parlarken kandýrýyor insaný Tehlikeli bölgenin inan en hasý odur Gün gelir dile düþer üzerine kazýlýr Yuva bozan diyerek geçmiþine yazýlýr.
Yaþadýðý hayata mutsuzum dese bile Söyle yalan dünya da kim gerçek mutlu olmuþ Mutsuzluða belki de sen olursun vesile Kim bilir kaç yuvanýn miadý artýk dolmuþ Buna raðmen çocuklar o yuvayý koruyor Geç gelen babasýný annesinden soruyor.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.