kendimi bahcesinden koparilmis kirmizi bir gul gibi hissediyorum
çatýr çatýr sarsýlýyor omuzlarim sökülürken topraktan
baglarim çýðlýk atiyor resmen kopmamak adina
bakiyorum arkama;
bir bahce dolusu gül býrakýyorum
guluyorlar bana gulumseyerek
býrakmýyor el, boynumu
çekiyor da çekiyor koparmak için
toprak inci gibi dökülüyor
parmak aralarimdan.
kýrýk, buruk bir gülümseme
dönüyorum son kez arkama
nefes alamýyorum, boðuluyorum bir lahza
yapraklarim titriyor elin merhametsizligine
rüzgar eðiyor onlari
binbir koku getiriyor üzerime
cekiyorum bir nefes
almýyor daha fazlasini yüreðim...
veriyorum geri, mecburen
kalbim atiyor, hizli hizli
yürüyor elin sahibi
çýkarýyor beni bahceden
bir sicacik damla dökülüyor gövdeme
bir iz býrakýyor toprakta, belirsiz...
gidiyorum þimdi
Gülün hasina benzemek adina
bir tomurcuk oluyorum
ve gidiyorum
birakarak yüreðimi arkada...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.