Bilgiye açtý çocukluðum
Öðrenerek doyurdum.
Kurdu kuþu,
Börtüyü böceði,
Aðacý çiçeði,
Havayý suyu,
Sýcaðý yazý,
Kýþý ayazý,
Ýyiyi kötüyü,
Her bahar kim? seriyordu
Ayaklarýmýn altýna yemyeþil örtüyü.
Analar nereden biliyordu
Süt vermeyi bebeye
Her gün bitip
Nasýl? dönüyordu geceye
Kim ?süslüyordu pýrýl pýrýl yýldýzlarla göðü.
Güneþ her sabah nasýl? gülümseyerek bakýyordu bize
Peki bulutlar nasýl da bu kadar aðlayabiliyordu.
Sýcak nasýl? yakýyordu insanýn tenini,
Ya kim? armaðan etti ýþýl ýþýl gözlerimi.
Arkasý bitmeyen bir sürü sual...
Büyüyünce ne olacaktý?
Baþým göðe mi varacaktý.
Neydi amaç, etiketin ne önemi vardý.
Oysaki önemli olan insanlýktý.
Sorardým hep...
Soramayan büyüklerime inat
Sorgulamýyorsanýz hala bir þeyleri
Göremiyorsanýz ki gerçekleri
Bir arpa boyu yol almamýþsanýz hayattan,
Söyleyin ot gibi büyümeye deðer miydi?
Þimdi varýn siz bulun þiirimdeki günceyi...
Selda Akçay...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.