SANA

sis bulutlarý yaðardý üstüme dýþarýda soðuk hava
bi anlýk çýkardýn aklýmdan kim bilir kaçýncý þiirden sonra
ayrýlýklarýn otaðý olmuþ gönlümde sararmýþ bir ova
ben içinde hep iki yalniz þiirler yazdým sana

hasretini doldurdum avuçlarýma
açardým Tanrý ya ellerimi sesini getirsin diye bana
düþüncelerim savruldu yüreðimde yýldan yýla
rüzgârý bekleyen ten gibi hasretim sana

ellerini tutup gözlerine bakamadan daha
ne ayrýlýklarýn ismini okurdu gözlerim bakýþlarýnda
akan bir nehir gibiydi düþlerim baharýn ortasýnda
o kadar berraktýn ký su olsaydýn da kansaydým sana

izlemek isterdim onu uyurken uykusunda
merak ederdim acaba mutlumudur ruyasýnda
meleklerý kýskandýracak bir zariflik var edâsýnda
Tanrým izin verseydi de ömür boyu tapsaydým sana

öylesine büyük ki derdim baþýmda
seni çýldýrasýya düþünmek, ismini haykýrmak dalgalara
ne güzel yüzüne ne kývýrcýk saçýna ne de kalem kaþýna
ben yalnýzca kalbinde ki güzelliði seviyorum anlasana

umut karakurt
Sosyal Medyada Paylaşın: