Baþa buyruk olsan da özgür sanma gurbeti, Doyumsuz canavardýr, her gün birini yutar. Bitmeyen bir hastalýk olur vatan hasreti, Daðlar, taþlar, bulutlar yaþlý gözlerde tüter.
Duyabiliyor musun hasretin kokusunu? Sabah sisi kalkmamýþ tren istasyonunda. Benim içimde hala, silmedim yokusunu; Sinsi gözyaþlarýmý kül kurusu fonunda!
Çekebiliyor musun binalar arasýnda? Doðanýn ciðer yakan tertemiz nefesini. Duydun mu suyu duru bir þehir deresinde? Çatlamýþ taþa vuran dalgalarýn sesini!
Her gece seyrederim düþün penceresinden, Sarý baþak saçlarý dalgalanan daðlarý. Gördükçe üzülürüm deniz tenceresinden, “Ya nasip” diye atýp boþ çekilen aðlarý!
Ortak paydamýz insan, böyle görmeli millet! Üzülürüz, üzüldük duydukça kavgalarý. Geçmiþte çok can aldý kimlik denilen illet! Cumhuriyetle kýrdýk biz bu prangalarý.
Doyduðun yerde olsa doðduðun yer bambaþka! Gurbet vatan olmuyor, hasretleri bambaþka! Coþari’nin gözünde her bir beþer bambaþka! Memleket insanýmýn, hasletleri bambaþka!
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.