Yoruldum anne uykumda bile sýrtýmdan býçakladý sevdiklerim Ne kimseye güvenim kaldý ne de yeniden inanacak birilerine gücüm kaldý Yoruldum anne kendimden bile yoruldum herkesin hiçe sayýp önemsemedikleri daha çok yaralayýp incitiyor beni oysa ki inanmak istedim birilerine sadece inanmak her inandýðýmdan darbeler yememeliydi yüreðim sahte olmamalýydý sevgiler sahte olmamalýydý dostluklar insanýn içini daha çok kanatmamalýydý sevdikleri çok deðil biraz anlasalardý oda yeterdi olmadý be anne baþaramadýk yaþamayý yaþayýp insan olmayý baþaramadýk Konuþmuyorum anne artýk ben hiç konuþmuyorum gördüklerime kör olup görmezden duyduklarýma saðýr oluyorum biliyormusun anne çok erken yoruldu yüreðim hayatýmýn baharýnda çalýndý tüm ümitlerim sustum anne sana bile susmuþ ken kalbim dýþarýya nasýl güleyim biliyormusun anne ben çoktan sýrtýmdan býcaðý yedim ta o zaman öldüm ben anne ta o zaman öldüm Meryem Alhan Sosyal Medyada Paylaşın:
meryem alhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.