Tutuþup sol yanýndan söndüren var mý onu
Düþtüðü yeri yakan sýrlý kormuþ yarenler
Tatmadan bilen var mý acep yaþarken bunu
Ayrýlýk denen illet ne de zormuþ yarenler
Yakýþtý mý sana bu söyle insan evladý
Ömrüm senin diyerek tatlý sözle tavladý
Hýnzýr gülen gözlerle bakýp okla avladý
Gaflet uykusundayken beni vurmuþ yarenler
Allý morlu giyerken siyah kefeni biçti
Kahrýndan aciz düþüp zehirli þerbet içti
Geri dönüp bakmadan gideli yýllar geçti
Ettiði yetmez gibi halim sormuþ yarenler
Akþam güneþ batýnca gece oluyor serin
Açtýðýn yara var ya kapanmadý çok derin
Yýkýlmýþ viranedir senden kalan eserin
Koca ömrü peþinde boþa yormuþ yarenler
Arasat’ta bekle gör yalnýzlýk sýrasýný
Açýk býraktým gönül kapýmýn arasýný
Tuz bastým da daðladým ayrýlýk yarasýný
Arif’ce yarasýný kendi sarmýþ yarenler
ARÝF BARAN (ARÝFCE)