ÖLÜM İLANI

ÖLÜM ÝLANI

Bir gün bir gazete köþesinde,
Ölüm ilanýmý okursan,
Sebebi benim diye bir düþün,
Uzakta olsan da bulun cenazemde.
Namazýmý kýlmasan da olur,
Bir köþede,hatta en son safta dur.
Hakkýný helal ettiðini
Gelip kulaðýma fýsýlda.
Sonra tut sen de tabutun bir ucundan.
Üç beþ adým taþýrsan
Memnun edersin beni.
Kabrime konarken bir bak.
Yüzümü göremeyeceðin için,
Hiç olmasa gözyaþlarýmý görmeye çalýþ.
Ýlk topraðý sen at üzerime,
Bir avuç da olsa.
Baþýma dikilecek mezar taþýnda,
Sevgili yüzünden öldü yazacak.
Hiç kimseye sorma sevdiði kimdi diye,
Sessizce dur orada.
Ýmam da gittikten sonra,
Mezarýmýn topraðýný bir okþa.
Seninle hiç birleþmeyen,
Hiç birleþemeyecek ellerimi tutarcasýna,
Uzat ellerini bana doðru.
Sonra arkaný dön ve git,
Týpký beni yaþarken öldürdüðün,
O soðuk Þubat günü gibi.


Sosyal Medyada Paylaşın: