Her akþam bir yýldýz çýkar karþýma, Akþamýn ilk saatinde merhaba der. Parlak ýþýðýný vurur sofradaki aþýma. Ayrýlmak istemiyor gibi yavaþ gider.
Bir gün sordum nereye gidiyorsun? Ne olur böyle kal parlaklýðýndan sun. Sana bakanlar sevgiyi sende bulsun. Çoban yýldýzýnda aþk mý buluyorsun?
Ýlk akþamdan çýkar bakar yeryüzüne, Gülümser, gülücükler yaðar yüzüne. Sen de, merhaba de yýldýzýn sözüne. Çoban yýldýzý her akþam girer gözüne.
Her gün ayný saatte daðlarý aþar gider. Rahat hali var, doya doya yaþar gider. Çoðu zamanlar aþký sevinci taþar gider. Çoban yýldýzý ilk akþamdan veda eder.
Gökyüzünün en parlak yýldýzý sensin. Gökbilimcilere,Venüs diye gelir sesin. Yýldýz olarak bilsek de sen gezegensin. Bu yýldýzý herkes Venüs gezegeni bilsin.
Dünya’nýn kardeþi olarak bilirler seni. Çok benzer sanki senden almýþ bedeni. Merkür’den sonra kapmýþ ikinci yerini. Çobandan deðil, Venüsten al haberini.
Gece vakti sanki yýldýzlar üst üste biner. Gündüz olunca Güneþ karþýsýnda söner. Bu gezegenin farký ise ters yönde döner. Artýk çoban yýldýzýna Venüs gezegeni der. 14.08.2015 Hasan Kaya Eðitimci-Þair-Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsansan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.