İzninizle bu gece ay ışığına yüreğimin ıslattığı şiirlerimi asacağım

Sýradan insanlarýn büyük düþleriydi benim yazdýklarým
Yürek köþesinden kayýp gidenlerin hikâyesi
Yurtlarda kýrgýn çiçeklerin solan hayalleriydi yüzlerine düþen hüzün


Ýzninizle bu gece ay ýþýðýna yüreðimin ýslattýðý þiirlerimi asacaðým


Belkide anne koynunda uyku perilerinin sarmaladýðý düþler filizlenir
Öksüz kalan kýrýn çiçekler gözyaþlarý yerine yaprak döker
Kim bilir parmaklarýnýzýn arasýndan kayan umutlar yas tutar
Her yürek izinde ertelenmiþ anýlar birikir
Ve kýrgýn çiçeklerin yapraklarý örter düþlerimizi


Ýzninizle bu gece ay ýþýðýna yüreðimin ýslattýðý þiirlerimi asacaðým


Bazende düþlerimi kumbaramda biriktiriyorum
Gün gelirde bir parça umuda hasret kaldýðýmda lazým olur diye
Aslýnda her canýmýn sýkkýn olduðunda sana uðrasam
Ýþte o yüzden gönül kapýný aralýk býrak
Þiirlerine gönlümü yaslasam hý olur mu
Yýldýzlarýn geceyi öptüðü zaman sen de gönlümü öpsen þiir þiir


Ýzninizle bu gece ay ýþýðýna yüreðimin ýslattýðý þiirlerimi asacaðým


Kapýmý birazdan sessizlik çalacak
Binlerce konuk gelecek ve yüreðimin tozuna bulanacaklar
Sýradan insanlarýn büyük düþlerini okuyacaklar
Hayatýn elma þekeri olduðu zamaný çoktan aþan bizler
Kýrgýn tebesümler býrakacak uçurum kýyýsýnda uyuyan düþlere
Ýzninizle bu gece ay ýþýðýna yüreðimin ýslattýðý þiirlerimi asacaðým


Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: