Bi bilsem gönül, bi bilsem ki Neden terki diyar eylediðini bu bedeni...? Bi bilsem Farkýnda bi olsan gönül bi olsan Ben ki.
Geldiðimde mekan-ý bedenime Namesiz býrakarak beni sen Hislerimin yardýmyla idrak ettim ki Çekip gitmiþin bulutlu bir günde Türkü söylüyen damlacýklar bedenime düþtüðünde
Kaldýrarak baþýmý Baktým o akþam güneþin batýþýna Elimi uzatýp umutsuzca’da olsa sordum kendi kendime Acep berabermidir diye Realist bir durum olmasa’da
Güneþin doðuþu ile birlikte Yeniden gelebileceðini hayal ederek Hangi zamandý, bilmediðim bir anda sorsam’da kendime Nedendir bilemiyorum cane, istesemde gönül Þaþkýným, inansan’da, inanmasan’da
Kopan dalým,kanadým Bir bilsem, bi bilsem Bi bilsem içimde ki volkan , bir bilsem Bi kavrýyabilsem Nedendir ki,Gittin....?
Haber vermeden gönül Terk diyar eyledin birer birer can parelerini inan ki...seni tanýdýðýmdan Desem ki...cananým Ýzinden anladým seni gönül
Terk etmiþ olmalýsýn bulutlu bir akþam karanlýðýnda Tam emin olmasamda Gitmiþ olmalýsýn yapraklarýný yolcu eden yoldaþýmýzýn þahitliðinde Bir sonbahar akþamýn , yellerin raks ettiði bir günde Hani , hatýrlarsan
Þahidimiz olan, yoldaþýn dib-i mekanýnda sözleþmiþtik... Baþka bir alem-e gitmiyeceksin diye... Sen ki... Hayalini dahi býrakmadýðýna göre... Sevdiðim
Bilmiyorum, benmiyim sebi-i gidiþatýn...? Yok olan varlýðým Ki sen, Gönder bana bir name esen ruzgarla gönül desem Eðer ki Güneþin misafir hanesindeisen Olsun içinde onun ilhamý