NEREYE KADAR

Hayatým hatalarla dolu biliyorum
Tek istedigim sadece mutluluk
Geriye dönüp baktigimda çok þey deil aslýnda
Ýstediðim avuç içi kadar mutluluk

Ben nerede yanlýþ yaptim
Hayat hep beni incitiyorsa kýrýyor sa
önüme hep yanlýþ insanlarý cikariyorsa benim suçum ne
Aslýnda mutlu olmam gerek Herkesin belkide Rüyalarýnda bile göremeyecegi güzel bir iþe sahibim
Her yanlýþ adýmimda bile yanýmda olan bir ailem var ama nedense
Kimse beni anlamýyor oysa ne kadar çok istiyorum anlasilmak
Destek olmalarini hep yanlýz hep tek Baþýma yim
Bazen diyorum fazlamiyim bu dünyada yada neden kimse beni anlamýyor

Oysa ben saf temiz masum küçük bir çocuðum
O kadar savunmasiz bakýyorum ki olanlara
Beni dinleseler anliycaklar belki neden bunlarý yaptýðýmý
Emanet bedenime neden bu acilari yaþattýðými
Benimde haklý gerekçelerim var o kadar yiprattiki
Hayat beni artýk nefes alýrken bile cigerlerim acýyor

Meðer ne kadar yorýlmuþum giden her yýl sanki birþeyler hatta çok þeyler götürmüþ benden
Þimdi cam bir fanusta yaþamaya çalýþan baliktan farksizim
o özgürlüðe ben ise mutluluga hasretim
söyle bir bakiyorumda hayata hep acilarla mücadele ile geçmiþ yýllar
Artýk yoruldum deme luksune bile sahip deilim
Oysa ben bugüne kadar hiç kendim için yasamadim hep yargilandim asagilandim
Çeþitli ithamlar altýnda kaldým güçlü tutumumu zedelemeden yaþamaya çalýþtým

Þimdi benim burda aptal bir parkta ne iþim var
Ýhtiyaç duydugunda ariycak birinin olupta ona ulasamamak ne kadar acý
Ýçimdeki acýyý tarif edemiyorum insanlara bakiyorumda hep asýk suratlar sahte mutluluk pozlarý
Sanki fotoðraf çektirir gibi sadece siritan binlerce yüz

Hep aradým mutluluðu yýllarca ama her bulduðumda
Yada bulduðumu dusundugumde kanatlanip göðe uctugum anlarda bile çok kötü bir þekilde çakýldým yere her dustugumde daha bir güçlü ama daha bir kýrgýn kalktim ayaða
Bazen kanadý dizlerim bazende kanadý yüreðim

Cocukken düþünce dizlerim kanardý sarýlýnca yaram acim hemen geçerdi
Þimdi ise yüreðim kanýyor ve sarmaya calissamda sarilmiyor öyle çok açýyorum ki
Gitmek hatta bitmek kolay ama hayat bana gitmeyi deil kalýp aslan gibi mücadele etmeyi ogretti
Tabi bunu ogretirken farklý ve acý yollar denesede yinede ogretti
Yine çakýldým yere ama bu defa kafamýn deil Yüreðimin üzerine
o kadar yorgunumki kalkicak cesareti bile bulamiyorum
Ne kadar acý deil mi canýndan çok sevdigin insanlarýn gözünde hiç bir deðerinin olmadýðýný bilmek
Cam kiriklari dolmuþ her bir yanýma sanki konuþSam kana bulanýcam
Ben susmayi seciyorum bakalým nereye kadar susucam
Yada hayat nereye kadar beni siniycak NEREYE KADAR ......ÞAÝRÝÇEM....
Sosyal Medyada Paylaşın: