Ýnsan ölür
Adlarý tekrarlanýr
Gül kurur
Kara sabanla sürülür zaman
Þafak söksün bekledim
Bütün balonlar sönük
Gözlerim þiþ
Gökyüzü maviydi hala
Ýnsanlar ölüyor
Topraða karýþýyor
Ardýndan aðlýyor insanlar
Yiyip içiyor
Konuþuyor
Dua okuyor
Bitiriyor
Konuþmak yasak
Bir kurbaða geliyor
Baþýnda yapraktan baþ örtüsünü takýp
Baþ saðlýðýna
Ýnsanlar gülüyor top yekün
Daðlar ölüyor
Bombalarla
Tüfekler patlýyor
Karýncalar ölüyor
Yýlanlar çýyanlar ölüyor
Ýnsanlar gülüyor
Daðlar titriyor
Kederinden
Gece aðlýyor kýzýla boyanmýþ
Kýtalar deðiþiyor
Ýnsanoðlu yine gülüyor.
II
Sevmek zaman
ateþ ve suyun
Öyküsünde
Yaþam can çekiþiyor
Kuru otlarda
Ateþle küle dönüyor
Bir yaðmur yaðýyor
Kara günlerden
Kara bulutlardan
Rüzgarlarla
Sürükleniyor
Sarý çiçeklerden
Polenler
Yaðmur yaðýyor
Gökyüzü aðlýyor
Toprak gülüyor
Yeþil çimenler patlýyor
Güneþ gülüyor
Her sabah
Pulluklar geziyor
Toprakta insanlar gülüyor
Ateþ çemberinden
Çýkan topraklarda
Pulluklar geziyor
Gözyaþlarý üzerinde
Ýnsanoðlu
Ah! Ýnsanoðlu
Yedi kat kabuklu
Bir dünya gibi
Aldýrmadan
Seviþiyor
Aldýrmadan
Kýpýþtýrýyor gözlerini
Kýnanmýþ
Eziyor birbirini
Ölüm üstünden prim mi bu
Gülüyor insanoðlu
Ne kadar arsýz..
Nurten Ak Aygen
12.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.