Yalnızlık Yetimlerin Avlusunda Uyanmak

küçük ve dertli anýlar koparýr günden güne yaz
ilk sevinçler sonrasýnda ayýn nasýl gülümsediðini
ellerini tatlý suya sokup evreni tadan
yanaklarýný öpüyorum dudaklarýndan

hayýr olmaz yalnýz olmaz
yalnýzlýk yetimlerin avlusunda uyanmak
saadetlerin ortasýndan didiklemek hayatý
yorgun kanatlý bir kuþ olabilmek korkmadan

hani kalplerin tek yöne aktýðý
dalgýnlýk dumanýnýn ötesi
hisler býrakýr da söyleyemezsin
avuçlarý ýþýk seliyle öpülen aðaçlar
dirilirler yarýnýn sevgisiyle

bulup buluþturduðumuz küçücük bir an
ya yoksun karanlýða dalýp
bütün uçan zamanlara kardeþim dersin
ya kabullenip
iyiyim dersin gelen geçene.


Sosyal Medyada Paylaşın: