Þehitler verir mi, yaþayanlara zarar? Gece harekete, geçermiþ güya mezar. Bazý þehitler de, cesedine bürünüp, Konuþurlarmýþ hep, insanlara görünüp. Sorulmuþtu bana, bu soru bir sohbette, Cevap vermeliydim, susamazdým elbette; -Ölü deðildir ki, o þehitler bilirim, Yalnýz ben bilemem, þehitleri gören kim. Þehitler bizlere, asla etmez eziyet, Ama mevcuttur tam, bunun tersi vaziyet. Hiç etmediðimiz, kalmadý þehitlere, Kemiklerini hep, çiðneriz de kaç kere. Dikmeyiz çoðuna, basit bir mezar taþý. Dindirilmemiþtir, yakýnýnýn göz yaþý. Nerde canlarýný, verdikleri deðerler? Bizce kýymetli mi, býrakýlan eserler? Var mý ruhlarýný, þad edecek bir nesil? Þehidi bilmeyen, güven verir mi, nasýl? Hangi ruh idi ki, þehidi þehit yapan? Þimdi o ruh yiyor, týrpan üstüne týrpan, Temelde dinamit, üstte bayram havasý, Kaç kiþiye derttir, þehitlerin davasý? Duyun, arþa çýkmýþ, þehitlerin sancýsý! Bizler þehitlerin, hovarda mirascýsý. Son nefes Kuran’la verilirdi hem ezber, Þimdi Kuran’dan da, uzak tutulur gençler. Altta þehit dolu, üstte haçlý mezarý, O haçlý ki bizim, için hazýr hýzarý. Ölüme koþtular, dilde hep Allah Allah! Evladýnýn çoðu, gücü edinmiþ ilah. Þehitlerden asla, zarar görmeyiz bizler, Bizim yüzümüzden, onlarýn ruhu sýzlar... Mirasýn hesabý, Allah’a verilecek, Þehitlerden korkmak deðil utanmak gerek
13.08.2005 Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.