Yalnýzlýk tek baþýna olmak deðildir.
Üþümektir..
Tek fikirde.
Aklýn almadýðý oyun!
Gölgeye düþen düþünce..
Doðruya giden yol!
Ayrýlmýþsa köþe baþýnda..
Dört bir yana..
Kimsesizliktir..
Koca þehirde..
Milyonlarca yýldýz!
Milyonlarca insan!
Milyonlarca ayak!
Yürümüyorsa özgürlüðe..
Öyleyse,
Ben,
Aðustos sýcaðýnda,
Buz kestim!
Çok yalnýzým..
Beni bekleme..
Beni bekleme..
Ben tek baþýma beklerim.
Daðlarýmý ,denizlerimi, topraklarýmý,
Kayýplarýmý kayýp saymýyorum.
Ben bu kadar memleketimin sahipsizliðini yanýyorum.
Ben analarýn gözyaþlarýnda üþüyorum..
Her akþam her sabah!
Her an, her dakika, her saat,
Kaným ay yýldýzlý bayrak akýyor.
Bir babanýn boylu boyunca.
Kerpiç bir odanýn içinde..
Çapraz uzanýp yüzü koyun!
Hýçkýrýklarýnda kayboluyorum..
Yalnýzým
Çok yalnýzým .
Beni bekleme!
Beni bekleme!
Ben þimdi bir þehit evinin
Tavanýnda gökyüzüne asýlý iki göz
Duvarýnda þehit resmi çiziyorum..
Nurten Ak Aygen
11.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.