BİR ZAMAN

Ömrümün hýrsýzý olan vefasýz
Günde yüz kez arýyordun bir zaman
Seni merhametsiz seni kuransýz
Hasretimle yanýyor dun bir zaman

Sofrayý serer din yemek yemezdin
Seviyorum derdin bir þey demezdin
Benden baþka hiç bir þeyi görmezdin
Ne dilekler diliyordun bir zaman

Kazandým kaybettim el kiri para
Halimiz periþan gönlümüz yara
Hani çok sevdiðin mavi araba
Ön koltuktan inmiyor dun bir zaman

Yoruldu bedenim artýk halsizim
Kalacak yerim yok þimdi ev sizim
Kaldým tek baþýma simdi sensizim
Ellerimden öpüyor dun bir zaman

Bunlarý yaþadým saðlýk gidince
Bir sýzý baþlýyor inceden ince
Derdi çekiliyor ALLAH verince
Biz beraber gülüyorduk bir zaman

Kýrýldý kanadým kalkmýyor kolum
Bende bir insaným bende bir kulum
Soysuza düþmesin kul yýlmaz yolun
Sevgi saygý görüyordum bir zaman

HÜSEYÝN YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: