Çekilse emanetler,
Ne kalýr üzerinde...
Ýdrak et, farkýnda ol;
Tefekkürü temel al,
Tevazuyu süz edin...
Düþme:
Manada derin,
Ruhta derin,
Özde derin!
Düþme; alçalma deðil,
Var olmanýn adýmý...
Zemin; CAN.. Düþene amâde,
Vazifeli..
Seferber hâlinde;
Bilinen/bilinmeyen
Varlýklarýn her-biri...
Yýllara meydan-okuyan
ULU ÇINARLAR,
Nereden alýr gücünü?
Hangi aðaç, karþý durabilirdi,
Kasýrgalara;
Kök salýp boy vereceði
Topraða sahip olmasaydý?
Ya da hangi toprak, tek-baþýna
Muktedir olabilir;
Hava-su ve güneþten mahrum kalsa?
Kuru topraðý yeþerten bileþenler,
Ezelden programlý,
Kusursuz ifâ edilir tüm vazifeler...
Bakma öyle yükseklerden..
Unutma, diplerden yükselir her varlýk;
Vücut bulmanýn ilk evresi,
Ýlk adýmýdýr düþmek;
Çoðalýr mý, dâneler,
Baþak verir mi düþmeden...
Baþýn dik dursun
Fakat
Uzak tutma gözlerini yerden
Zira topraktýr sana en yakýn,
En müsemma...
Vefa;
Ýnsana bahþedilmiþ,
En güzel hasletlerden biri;
Köreltme...
Dikkat et bastýðýn yere;
Ezer gibi, çiðner gibi
Basýp geçme, incitme!
Onunla haþr-oldun,
Ona döneceksin, unutma..
Böyle murâd eyledi yaradan;
AMENNA...
Aç yelkenini ÝÇ ÂLEMÝNE,
Keþfet...
Sen,
Kendini bilemezsen;
Âlemlerin RABBÝNÝ
Nereden bileceksin...
10 AÐUSTOS 2015 / Metanet Yazýcý
*
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.