düþleri uðurlarken zamana çoðalan çizgilerle dansetti ruhum her çizgi bir yorgunluk sanki hazýr deðildi yazýlara... harcadýkça neþeleri tebessümleri halkalar büyüttü dargýnca gözlerim yeþillerin gölgesinde ömür saman alevi gibi kavrulup giderken baþladým saymaya yaþanacak hayal yýllarý nerdeyim nereye gidiyorum bilmiyorum galiba bir aðaç gölgesi buldum dinleniyorum... .... yorgunum kederlerden gemiye kaptan olmak istemiyorum açýldým bir denize býraktým dümeni gidiyorum olsun...yalnýzlýk ta güzel hüzuru içiyorum çýlgýn yaðmurlar uzak olsun bulutlar kararmasýn yeter sonbahar baþýmda dönerken hýnzýrca umursamýyorum... nasýlsa her þey istemesem de bir gün bitecek boþveriyorum... NURTEN CAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURTEN CAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.