KURTUL AĞIR HAVADAN
Em güneþi karanlýk kus arýn sen,
Kurtar ömrü örümceðin aðýndan…
Yak ateþi lanetlenme yarýn sen,
Has öz çýkmaz güce kulluk baðýndan…
Çoban cindir bitmez onda hiç oyun,
Sen insansýn olma dilsiz mor koyun,
Þamar köþkü dibek taþý bir boyun,
Eðik olur nasip almaz çaðýndan…
Boðulmuþsun kara renkli tumanda,
Bir hiç olma izin olsun ummanda,
Yön yitirme körüklenen dumanda,
Dert akýyor bak solundan saðýndan…
Kul olmuþsun içindeki kaygýya,
Hasret kaldý can sevgiye saygýya,
Baðdaþ kurdu hüzün her gün yaygýya,
Efkâr eser ezik gönül daðýndan…
Cantekin der; sarýl ilim irfana,
Bir çare bul bu dinmeyen tufana,
Hava aðýr taþ yaðacak kafana,
Kurtul artýk karanlýðýn caðýndan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.